Dla Ciebie maleńka, zebrałem wśród łąk
Kwiaty i trawy pachnące
Najdroższy wazon Twoich małych rąk
Wypełnią pocałunki gorące
Zebrałem blask słońca z kłosów zbóż
I wplotłem go w Twoje włosy
A w oczy Ci wlałem błękit mórz
I kilka kropel rosy

Z kolorów tęczy utkałem Ci strój
Zdobny lilii kwiatami
Na szyję włożyłem Ci z wiatru sznur
Spleciony gwiazd promykami
I czerwień malin płynie z Twoich ust
I słodycz leśnego miodu
Twój uśmiech słońcem rozjaśnia świat
Nie bojąc się zachodu

Tak pragnął bym
Choć jeden raz
Twym cieniem być
Przez jakiś czas
I chodziłbym
Przez cały dzień
Za Tobą tuż
Dyskretny cień

Tak bym się snuł
Ja – Twój cień
I czekał bym
Przez cały dzień
Aż przyjdzie noc
Sen zmorzy Cię
Na oczach mych
Rozbierzesz się

W ciszy nie wymówionych słów
W mroku, tajemnych serca snów
W cieple szczęśliwych przyszłych lat
Zaśnij już, sennych baśni czeka świat....

W kącie niedokończony gest
Jakby szepnąć chciał: już późno jest
Zostaw kłopotów swoich trzos
Wsłuchaj się w sennej bajki tajemniczy ciepły głos

Przemierzymy siedem wzgórz
Siedem lasów, siedem mórz
Tam bajeczny czeka nas krąg
Pełen barwnych kwiatów, wonnych łąk

Więc zaśnij, zaczarowaną moc
Spełnienia wszystkich marzeń
Przyniesie Tobie noc
Smutki odejdą chyłkiem w cień
Z chwilą, gdy na palcach przyjdzie sen

Jeszcze pozwól mi Panie nie wybierać wodzy
Pozwól i wybacz, żem tak rozhasany
Jest to rzeczą zwykłą, że gdy ludzie młodzi
Umiar niepojęty, rozsądek nieznany

Wybacz, że mych pragnień okiełznać nie umiem
Że lgnę do wszystkiego co na mojej drodze
Że tak często przestróg Twoich nie rozumiem
I jak krnąbrne ciele, prawa Twoje bodę

Marzeń płomień w duszy rozpaliłeś wielki
Więc wybacz, że teraz z ochoty goreje
Że ciału obcy porządek jest wszelki
Choć sumienie karci, to rozum szaleje...

W drżącym blasku świecy, wśród pokoju mroku
Twe usta namiętne i pełne uroku
Jak zjawa na chwilę zawisły przede mną
I kusić poczęły mnie mocą tajemną

Ponętne, przynetne i blado różowe
W lekkich drganiach niemą wygłaszały mowę
W sznur niemocy uśmiech z rozkoszą splatały
I z wolna tym sznurem mą duszę wiązały

Szanowna Pani.....

Wybaczyć mi proszę, że znów Panią nudzę moimi wiecznymi problemami
Ze snów szczęśliwych znów Panią budzę, gdy Pani płonie marzeniami
Ja wiem, że dla Pani nie istnieje nikt prócz niego
Wypełnił on Pani całą duszę.
Nie ma przecież w tym nic złego....
Lecz ja, powiedzieć Pani coś muszę.....

Pamiętam przecież jeszcze niedawno, ja byłem Pani serca marzeniem...
I szła Pani za mną po samo dno, rozsądek pryskał wraz z pierwszym westchnieniem
Lecz dzisiaj me miejsce zajął ten inny
A Pani – cóż – serce nie sługa
Widać – on lepszy: uśmiech niewinny
I nie tak jak ja, nie tonie w długach....

Nie mam do Pani żalu żadnego
Jeśli z nim ma być Pani szczęśliwa
Proszę zapomnieć kochanka skromnego
Którego testament tutaj spoczywa

Lecz proszę też o zrozumienie, cóż mi zostało na Bożym świecie?
Tylko miłosne strapienie, życie bez Pani to nonsens przecież
Nigdy już w życiu nie pokocham
Całą swą miłość oddałem Pani
I tylko ciągle szlocham i szlocham
I tonę już, zalany łzami

To zaraz za playboya robię
Wszystkie panienki z okolicy
Cwaniury, bździungwy, słodkie idiotki
Widząc mnie w nastrój wpadają dziki
Piszczą jak niewyżyte kotki
Lecz darmo taka jęczy i wzdycha
Mnie te numery nie ruszają
Gdy o wiadomą rzecz się pyta
Ja na to mam odpowiedź stałą

Jesteś bardzo fajną dziewczyną
Mogłabyś mi się podobać
Niczego Ci tu nie brakuje
Nie trzeba tobie nic tam dodać
Możemy pójść na spacer,
Pogadać przy kolacji
Lecz w żadnym razie ze mną nie stracisz
Dobrej reputacji
Już taki jestem: głos mam niski
I wzrok mam trochę smętny
Wybacz mi mała, lecz ja jestem
Erotycznie obojętny.

Na dnie szuflady w starych szpargałach
Znalazłem stare zdjęcie z przed lat
A na nim z różą dziewczyna stała
Pożółkłe zdjęcie, pożółkły kwiat
Zaś na odwrocie notatka mała
Litery dawno straciły blask
„Zawsze będę Ciebie kochała”
Podpis niestety zamazał czas

Serce mi nagle mocniej zabiło
Wróciła młodość i wspomnień czar
Iskra miłości z niezwykłą siłą
Znów rozpaliła w mej duszy żar
I nagle sobie przypomniałem
Jak to za młodych szkolnych lat
Pierwszy raz w życiu kogoś kochałem
Jak piękny wtedy był dla mnie świat

Pamiętam ten pierwszy spacer we dwoje
Tę pierwszą ławkę skąpaną w bzach
I pierwsze kocham śmieszne, nieswoje
I dziwny dreszcz i w oczach mgła
Gdy pierwszy raz pocałowałem
Cudownie pachniał tamten bez
A ja swą miłość wyznawałem
W tak śmiesznych słowach wśród szczęścia łez
Pierwsze szaleństwa bez żadnych granic
Gdy całowałem, gdzie tylko śmiałem
I ten nieszczęsny pierwszy stanik
Którego rozpiąć nie umiałem

W każdym dniu tygodnia i w każdej godzinie
O świcie, w południe, o zmierzchu i nocą
Chociaż nawet nie wiem jakie nosisz imię
I jak Twoje oczy w uśmiechu się złocą
Szukam Cię....

Na każdym podwórzu i każdej ulicy
W rannej kropli rosy i wśród kwiatów woni
I w podmuchach wiatru i w pajęczej nici
Zerwanej być może dotykiem twej dłoni
Szukam Cię...

Nie pamiętam, czy to było w Paryżu czy w Warszawie
Czy bzem pachniała Saska Kępa czy Port des Lilas
Na ulicy patrzyłem się na dziewczyny
Odgadywałem kształt piersi skrytych pod bluzką
Tak niedbale, że aż pięknie...
Eh, Ca va?

Gdzieś miałem zapisane Twoje imię
Może w pamięci? Myślałem, że na zawsze.
Zapomniałem
Został smak, zapach zdziwienie i szum w skroniach nieprzywykłych...
I pewność że, drogę już odnajdę...
Gdzieś miałem zapisane Twoje imię
Oui, j’oublie tout!